Yeeeeeezus

De MAGA-makker van Trump gaat zijn eigen ticket riden, als we zijn twitter mogen geloven. Is het alleen omdat de zingende zonnebrillenmaker dan de hashtag annex woordgrap #2020VISION kan gebruiken, zodat ie meer merkwaarde aan zijn naam kan koppelen dan de huidige Trump Steak Salesman des Statenlands? Lijkt ons geen twijfel lijden dat ie de levende doorligplek Sleepy Joe kan verslaan als third party candidate, dus daar zijn we dan mooi vanaf, maar hoe gaat de rappende haas Yeezy de vastgoedschildpad Donald verslaan in een mano a mano matchup?  Zijn vrouw Kim Kardashian brak ooit het internet met haar shiny kondt, maar van die shiny city upon a hill die we kennen als de Yenited States of America was toch al weinig meer over.

Grap of geen grap, een grap is het sowieso: ergens tussen Covid Parties, nachtclubshootings, het omver trekken van Columbus, de verwarde genderloze snelwegwandelaars die doodgereden worden door een zwarte bestuurder (waarvan de kleur bij de huidskleurhappers van de NOS plots *niet* meer benoemd wordt) en de zwaarbewapende Black Power “Not Fucking Around Coalition“ (NFAC) die door Stone Mountain, Georgia marcheert, moet je er nog maar zin in hebben om de Ordebewaarder in Office te worden. Elon Musk endorst Kanye, dus daar gaat je mooie plan, Weinstein.

Meer mag ook hoor, wat kan ons nou gebeuren

Kom allemaal ff heel dicht bij elkaar staan, dan kunnen we samen de consultatieversie van de nieuwe Minder Dan Anderhalve Meter = STRAFBAAR-wet van Hugo de Schoenen bestuderen. Dat je weet dat de hele samenleving een samenscholingsverbod krijgt, en dat je komst naar het café dus een soort verzetsdaad tegen ondemocratisch beleid is. Tegen een basisschool-leraar. Van het CDA. Die hele malle schoenen draagt. Ooooeeehhh, edgy! Andere verdieping hebben we ook, en wel op academisch niveau over wokeness, bij New Discourses, met James Lindsay. Liever meer cut&clear conservative klanken? De laatste Ben Shapiro Show is ook een aanrader, zie YT-embed na de breek. Progressief hebben we ook trouwens, dit oudje van Relberber Rachid is ook alsof je een teug fris Maaswater drinkt.

Verder doen we natuurlijk nog een linkje hier en een linkje daar voor onze eigen fooienpot, staan de panelen weer open voor allen & ieder onderwerp,  muzieklinkje of peopflauwe mop, en hierrr is alvast de mega (10MB) opkliek van de Johan "Herr Flick" Remkes & ze fallen Carola wizz ze big boobies fotofuck die na de breek staat, want het is zonde om die alleen in het klein te bekijken.

“The worst part about having a mental illness is, people expect you to behave as if you don’t”

*(no spoilers) *

In de bioscoop werd Joker vooraf gegaan door een paar dodelijk saaie reclameboodschappen voor KPN en Albert Heijn. De eerste vinkte keurig alle boxjes aan qua diversiteit, gender en LHBT, en wilde vooral niemand voor het hoofd stoten. De tweede zong een lofzang op het doodnormale Nederlandse burgerbestaan, en wilde vooral niemand voor het hoofd stoten. Daarna kwam een speelfilm die de bevrijdingsweg volgt van een mentaal gemankeerde man die niet meer mee wil doen in een wereld waarin iedereen wil dat hij zich gedraagt alsof hij normaal is. En worden we eindelijk weer eens voor het hoofd gestoten door een Hollywoodproductie.

Het was geen simpele taak die Joaquin Phoenix op zich leek te laden: is het mogelijk om Heath Ledgers The Joker uit The Dark Knight te doen vergeten? In de film zelf blijkt dat op geen enkele wijze de opdracht van regisseur Todd Phillips. Batman bestaat nog niet, dus er is geen wisselwerking met een aartsvijand, en de persoonlijkheden van beide Jokers lopen mijlenver uiteen. Phoenix’ Joker is eerder (eigenzinnig) eerlijk en (verknipt) rationeel dan kwaadaardig maniakaal en door chaos gedreven, zoals Ledgers personage was. 

Joker vertelt het verhaal van Arthur Fleck, een psychiatrisch patiënt die een treurig baantje als rent-a-clown heeft, maar droomt van een carrière als standup comedian. Hij woont bij (en zorgt voor) zijn moeder, die haar eigen ellende kent. Samen kijken ze late night shows terwijl Gotham in een bestuurlijke en economische crisis afzakt - tegelijk met de glijdende mentale staat van Fleck. (De naam - A. Fleck - is tevens een trollende verwijzing naar Ben Affleck, die ooit een uiterst matige Batman speelde).

Phillips (Borat, The Hangover, War Dogs) schreef het verhaal zelf, samen met Scott Silver (8 Mile, The Fighter). Als inspiratie leunde hij duidelijk op Taxi Driver en King of Comedy, verwijzingen die terugkomen in de casting van Robert DeNiro in een prettig ontspannen rol als populaire talkshowhost Murray Franklin, die ondanks zijn innemende televisiepersoonlijkheid geen leedvermaak over kwetsbare zielen schuwt en daarmee - als getuigenis van de hooghartigheid van succes - een stukje van de Joker-puzzel vormt.

\